Todos os pronomes teñen en común unha serie de características que corresponden ás súas categorías: persoa, número, xénero, tratamento, exclusividade, reflexividade e caso. Así, por exemplo, o pronome che contaría cos seguintes trazos:
2ª persoa, non cortés, masculino/feminino, singular, non reflexivo, dativo.
1. Persoa (1ª, 2ª, 3ª)
A 1ª e a 2ª persoa son as únicas que se refiren as persoas que participan no acto comunicativo. A 1ª refírese ó emisor, a 2ª ao receptor, mentres que a 3ª constitúe o obxecto de discurso.
Cómpre sinalar que os pronomes persoais non sempre son substitutivos do nome, nin todos fan referencia necesariamente a persoas, pois ao empregar a terceira persoa podemos referirnos a persoas humanas, animais, cousas físicas... (por exemplo: Merqueino para o can; merqueino para el).
2. Número
Singular (un)/Plural (máis de un)
3. Xénero (masculino/feminino)
Este aparece amalgamado (existe unha fusión nun significante, neste caso o pronome, de dous ou máis significados que normalmente se dan en elementos distintos), a excepción da 3ª persoa.
4. Tratamento (cortés/ non cortés)
5. Reflexividade (reflexivo/non reflexivo)
Hai reflexividade cando a acción verbal recae sobre o propio suxeito.
Existe identificación entre suxeito e o obxecto da acción indicada polo verbo.
6. Caso (nominativo, complemento, acusativo e dativo).
As formas pronominais que se refiren ao nominativo ou ao complemento son tónicas, mentres que as que fan referencia ao acusativo ou aodativo son formas átonas.
Nós trataremos as que fan referencia ás formas de acusativo ou dativo, pois móstrase aquí a principal diferenza entre o uso de te e che.
Comentarios
Publicar un comentario